Definicję pojazdu zabytkowego można znaleźć w art. 2 ustawy „Prawo o ruchu drogowym” z dnia 20 czerwca 1997 r. oraz w dodatkowych przepisach. Za zabytkowy uznany więc zostaje „pojazd, który na podstawie odrębnych przepisów został wpisany do rejestru zabytków lub znajduje się w wojewódzkiej ewidencji zabytków, a także pojazd wpisany do inwentarza muzealiów, zgodnie z odrębnymi przepisami”. Może to być samochód lub motocykl. Taki pojazd zostaje wpisany do ewidencji przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Właściciel otrzymuje wówczas zaświadczenie uprawniające do jego rejestracji jako zabytkowego. Należy dodać, że pojazd powinien liczyć sobie minimum 25 lat, a model nie może być produkowany od co najmniej 15 lat. Ponadto samochód musi się składać z co najmniej 75% oryginalnych części. Za zabytek może być uznany także młodszy pojazd, ale tylko w konkretnych przypadkach, np. jeśli zastosowano w nim wyjątkowe rozwiązania konstrukcyjne czy też był związany z ważnym wydarzeniem albo osobistością.